Reisverhaal: verslag van een motorreis door adembenemend Vietnam
-
Jim
- •
-
Jim
- •
- Reisverhalen
- •
Een reis door Vietnam staat voor veel mensen hoog op de bucketlist. Een van de mooiste manieren om Vietnam te ontdekken is op de motor. Wilar Rijs besloot zijn allereerste solo reis aan te grijpen om deze droom in vervulling te laten gaan. Een persoonlijk reisverhaal over de mooiste (en lastigste) momenten, het kiezen van de motor en de meest bijzondere bestemmingen op zijn route.
Op de motor door Vietnam
Mijn eerste reis alleen met een grote rugtas op weg naar Azië. Vietnam had ik gekozen om mijn droom uit te laten komen: met de motor door de bergen van Vietnam touren. Voor een tour op de motor door Vietnam is geen motorrijbewijs nodig bij de aankoop. De politie is daarnaast ook vrijwel niet aanwezig in het land en als je wordt aangehouden zijn ze bereid om een bepaald bedrag te accepteren zodat jij je reis verder kunt vervolgen. Uiteraard is dit geen tip en kun je beter wel een rijbewijs hebben voor deze reis (op z’n minst wat ervaring met zwaardere scooters).
Ik had al ervaring met het rijden van scooters en brommers dus ik had het idee dat dit ook wel zou moeten lukken. Als je zoals ik voor een manuele motor kiest is het wel spannend. In de bergen is dat ook het fijnste hoorde ik van anderen reizigers en locals, omdat je dan goede controle hebt over je motor. De halfautomatische scooters zijn ook goed voor als je niet met je hand wilt schakelen. Voor zover het technische gedeelte. Tijd om een motor te scoren!
Dit bericht op Instagram bekijken
De route begint in Saigon
Mijn reis begon in Saigon, Ho Chi Minh City. Vanaf het vliegveld de bus naar het hostel. Mijn lichaam was moe en ik wilde het liefst slapen. Bij het hostel kon ik mijn tassen achterlaten want ik kon pas om 14u inchecken. Dat was veilig vertelde de lieve receptioniste en op een of andere manier vertrouwde ik dat. Wat later blijkt uit de hele reis is dat er ontzettend weinig criminaliteit is. Maar dat wist mijn westerse opgevoede brein nog niet.
Toen ik naar buiten ging, om de 4uur dat ik moest wachten te overbruggen, ging ik wandelen en gebeurde het. Ik voelde me alleen, en bekeken. Het voelde alsof ik de enige witte toerist was in een hartstikke drukke stad. Ik kreeg hierdoor wat argwaan en dacht dat al die mensen die me aankeken iets van me wilde hebben. Op dat moment dacht ik echt bij mezelf: wat doe ik hier? Waarom ben ik dit in godsnaam begonnen?
Door een andere mindset op te zetten, van ik kom hier al jaren en niks is mij te gek begonnen dingen te veranderen. Ik liep richting een park en had erg behoefte aan rust. Gek genoeg was het park niet groot maar verdween wel het geluid van het drukke verkeer. Toen ik eindelijk kon inchecken en wat uurtjes kon slapen. Dat voelde heel chill en avontuurlijk. Want je ligt daar niet alleen. Slapen duurde niet lang, ik wilde ontdekken! Al snel maakte ik vrienden in het hostel en trok ik daarmee op. Nederlands, Indiaas, Oostenrijks, Duits, Australisch en Engels. Van alles wat.
Zoektocht naar een motor
Na twee dagen acclimatiseren ging ik op zoek naar een motor. Dat was mijn ultieme reisdoel voor deze reis. Met de motor door Vietnam touren. Ik vond een goede motorzaak. Achteraf gezien teveel betaald. Maarja wat wil je, als nieuwe toerist en een motor voor €350,- met originele blue card is niet echt veel.Ik zei tegen de verkoper dat ik nog niet met schakel gereden had. Zijn neefje nam mij mee op de motor die ik wilde gaan kopen, naar een rustige plek in de stad.
In dat half uurtje achterop rijden was ik bang. Ik had geen goed passende helm en zat in t-shirt op de motor. Deze jonge gast vond het maar wat leuk om even zijn race skills te laten zien aan de toerist. Aan de andere kant dacht ik ook: trap deze motor maar even goed op zn staart. Dan weet ik dat het motorisch in ieder geval goed zit.
Door middel van handgebaren probeerde ik uit te leggen dat hij wat langzamer kon rijden. Hij dacht dat ik de rem bedoelde en trapte keihard op de rem. Op de rustige plek kon ik het zelf ervaren en dat had ik na 10min al onder de knie. Hierna kreeg ik steeds meer kriebels om de weg op te gaan uit de drukke stad. Bij de verkoop hadden ze een extra beugel bevestigd, zodat de backpack er goed op past. Met lange elastieken vastgemaakt en een fles water binnen handbereik was ik er klaar voor. Ik ga op avontuur met mijn eigen motor!
Dit bericht op Instagram bekijken
De route uitgestippeld
De route had ik al besloten en onderzocht via Google Maps. Wat achteraf ook blijkt is dat de uren die Google aangeeft totaal niet kloppen met de werkelijkheid. Het duurt namelijk veel langer. Je kunt niet harder dan 70km/h vanwege de drukke wegen en dit scheelt flink wat tijd. Het stukje rijden door de drukte van Saigon ging goed gefocust. Toch waren er momenten dat ik dacht: ben ik hier echt aan begonnen?
Ik zag mijn route op mijn telefoon en ging door. Al snel een klein stukje met een pont. Toen ik een tijdje op de motor zat, wist ik waarom iederen mondkapjes droeg. Je zit op zo’n hoogte dat je alle uitlaatgassen van motoren, autos en vrachtwagens direct inademt. Ook rijden zonder beschermde kleding van stof en gesteente wat opvliegt is een aanslag op je huid.
Mijn doel was rijden door de bergen, langs de kust en natuur aanschouwen. Het uiteindelijk doel was aankomen bij het hoge noorden, de stad Hanoi. Dit was voor mij helemaal niet te doen. Mijn lichaam dacht na de eerste ritten al dat ik dit niet vol ging houden. Mijn billen deden enorme pijn van het lange zitten en mijn rug had ook flinke klappen gehad. Maar ik wilde zo graag helemaal omhoog rijden. Pas een week voordat mijn reis voorbij was besloot ik om tot de helft te blijven en mijn doel aan te passen.
Vriendelijke locals en peace tekens
Tijdens het rijden werd ik op een positieve manier al flink bekeken. De locals zeggen gedag en lachen naar je. Ze vinden het oprecht leuk dat je er bent. Tijdens het rijden roepen ze naar je en krijg je het peace teken. Omdat ik dus verkeerde tijden had ingeschat moest ik boekingen annuleren. 4u per dag rijden vond ik meer dan voldoende. Ik merkte wel dat het rustig was qua boekingen. Je kon gemakkelijk op de dag zelf je hostel/hotel reserveren.
De eerste wegen waren vooral hoofdwegen. Van de natuur zag ik nog niet veel. Wel veel dezelfde reclame borden. Je stopt voor in koffie tentjes en restaurantjes waar je op kleine plastic stoeltjes zit. Voor mij ideaal, ik ben namelijk niet zo groot. Dan eet je Pho, noodles soup, eigenlijk een bouillon met rijstnoodles die je zelf op smaak kunt brengen met kruiden en tauge. En meestal met gedroogde runderlapjes. Ik vond het de eerste keren wel echt lekker. Na een tijdje is het wel eentonig en krijg je behoefte aan wat anders.
Mooiste rit van de reis
Mijn eerste bergen en mooie natuur vond ik onderweg naar Dà Lat. Dit was dan ook de mooiste rit van mijn reis. Hetgene waarvoor ik hier naar toe kwam vond ik al snel! De rit was best pittig. Slechte wegen met haarspeldbochten. Het was hard werken, maar geweldig! Ik ging steeds hoger dus had je bij elke andere bocht weer een prachtig uitzicht. Met uiteindelijk een groot meer in een dal. In de verte prachtige hoge bergen. Waar als je van een van die bergen mijn kant op zou kijken. Je de prachtige bergen waar je op staat ook zo zou zien.
Naar mate ik hoger kwam werd het steeds kouder. Ik genoot enorm van deze rit. Maar dacht ook af en toe: wat nou als ik hier een lekke band krijg? Want veel verkeer was er niet. In mijn hele reis bijna 2000km met deze motor gereden. Heb ik geen één lekke band gekregen. Wel wat lichte dingetjes, los spatbord van alle trillingen en wat onderhoud. Het was een hele fijne motor om dit avontuur mee te maken.
Da Lat, het is een mooi plaatsje op een berg, met een meer. Een leuke bruisende stad met veel toerisme. Op een mooie warme dag ben ik met een vriendin vanuit het hostel naar het topje van een hogere berg geklommen. Dat was een avontuurlijke hike. Voor mij was Dat Lat te druk en werd het kouder. Dus wist ik ook dat ik hier niet lang wilde blijven.
Dit bericht op Instagram bekijken
On the road again & een boete
Ik reed richting Mui ne, het was bijna 31 december. En wist dat daar een lekkere plek aan het strand zou zijn met oud en nieuw. Even relaxen en niks doen had ik wel zin in. Daar verbleef ik met een vriendin die ik in Saigon had ontmoet.
Onderweg kwam ik motorrijders tegen, met een verhaal van andere motorrijders. Waarbij hun motor in beslag was genomen bij de politie in Mui ne. Ze moesten 3miljoen Dongt moesten betalen.
Toch reed ik verder en probeerde ik met bouwzaken mijn tassen te camoufleren. Ik keek zelfs naar de houding van locals. Bepaalde voet plaatsing op de pedalen etc. Om hopelijk zo ongezien door de stad te kunnen rijden. Helaas werd ik er ook uitgepakt. En moest ik uiteindelijk 1miljoen dong betalen. Wat neer komt op 40€. Ik vond het prima. Mijn avontuur kon verder gaan. In Mui Ne een hele leuke chille tijd gehad.
Van Mui ne richting Nha Trang. Zoveel mogelijk langs de kust. Dan krijg je prachtige zee gezichten te zien dacht ik. Helaas was het erg slecht weer. Met regen rijden op slechte wegen duurt het nog langer. Ik had ook niet de juiste regen kleding. Dan wil je het liefst door rijden. Weinig stops gemaakt om te genieten van het uitzicht. Toen de zon een beetje doorkwam had ik wel prachtig uitzicht op Nha Trang. Een hele fijne zeekust met een bruisende plaats waar veel te doen is. In de buurt mooie watervallen en middenin de stad een temple.
Van Nha Trang richting Hoi An. Dat is een flink stuk. Onderweg een paar korte stops gemaakt. Waar geen toerisme is, dat vond ik het mooiste om mee te maken. De mensen zijn daar echt en lief. Niet focust uit op je geld. Er zijn genoeg plekken om te slapen en te eten. Dit zijn de hidden gems van Vietnam. Het fijne is dat je zelf kunt bedenken waar je naar toe gaat, door de vrijheid van je motor. Plus het alleen reizen. In een split second bedenken, daar ga ik naar toe vandaag/morgen. Als je afhankelijk bent van bussen, vliegtuig, trein en taxi’s. Dan heb je dat niet zo. En kom je niet op de rustige plekjes.
Dit bericht op Instagram bekijken
Via bekende stad Hoi An richting huis
Hoi An is echt een toeristische trekpleister. Samen met Da Nang kun je heel veel zien wat Vietnam te bieden heeft in een kort bezoek. Van rijstvelden met koeien. Hoi an old town. Streetfood tours. Basket boat ride. Markten. Tempels. Marble Mountains. Surfen en zelfs een boulevard aan het strand. En niet te vergeten de Hai Van Pass. Alhoewel ik surf Hoi An erg leuk vond. Waar ik nieuwe vrienden heb gemaakt. Vond ik het toeristische Hoi An niks voor mij. Veel te veel gemaakt helaas.
Van Da Nang ging ik richting Hue, Dong Ha richting de grens met Laos. Want mijn visum moest verlengd worden. Dat kun je doen met een one day visa run in de bus. Maar ik wilde het heel graag zelf rijden met de motor. Flinke trip met een beetje stress. Want kwam ik daar wel over de grens op tijd. De mooie en populaire rit Hai Van Pass is vlak boven Da Nang te vinden. Voor mij waren die haarspeld bochten al bekend bij mijn trip voor en na Da Lat. Al had je hier wel prachtig zee uitzicht met de bergen.
Alles gelukt met Visa, reed ik uiteindelijk weer terug via Dong Ha richting Da Nang. Waar ik nieuw vrienden ontmoete en de rest van mijn reis verbleef. De westerse omgeving daar was een heel chill einde om weer in te komen voor het leven in Nederland. Het was een trip om nooit te vergeten!
Jij wilt ons natuurlijk ook volgen op Instagram 🏝️
Ontdek de mooiste bestemmingen, de allerleukste winacties en een zee aan reisinspiratie!
