Reisverhaal: 2 weken bikepacken door Engeland (van Dover naar Londen)

Backpacken is een bekend begrip onder ons reizigers, maar heb je wel eens gehoord van bikepacken? Voor mijn eerste reis alleen koos ik voor een fietsvakantie door de glooiende heuvels van Engeland. Deze bikepacking-trip is bedacht toen ik tickets kocht voor een concert in Londen. Als ik daar toch ben, kan ik er net zo goed een mooie tocht van maken! 400 kilometer van Dover naar Brighton, van Brighton naar Londen, en van Londen, door Kent Downs National Park, terug naar Dover. Ik neem jullie graag mee in mijn ervaringen!

Op weg naar Dover

Mijn reis begint al vroeg in de ochtend, als ik mijn zware fiets te trein in probeer te tillen. ‘Minder dan dit kon ik écht niet meenemen’, hou ik mezelf voor. Mijn kampeerspullen nemen het grootste deel van de bagageruimte op mijn tourfiets in: een tent, een slaapzak, een matje en, voor iedereen die wel eens gekampeerd heeft, zo’n veel te grote stekkerdoos met blauwe stekker. Uiteindelijk weet ik mijn fiets de trein in te hijsen, en de reis kan beginnen!

De trein brengt me naar mijn broer, die me, hoe lief van hem, naar Duinkerke wil brengen. Daar aangekomen voel ik me toch plotseling enorm zenuwachtig. Dit is mijn eerste reis alleen, ik ben nog nooit in Engeland geweest, laat staan om te fietsen en te kamperen. Heeft ene Murphy niet ooit gezegd ‘alles wat fout kan gaan, zal fout gaan’? Ik verdring die gedachte uit mijn hoofd en fiets naar de terminal. Rechts en links krijg ik vreemde blikken toegeworpen van automobilisten, want ik ben de enige fietser. Natuurlijk. Ik fiets de boot op en maak het mezelf gemakkelijk.

Fietsen in Engeland… aan de linkerkant

Na een uur of twee verschijnen de witte kliffen van Dover aan de horizon en ik kijk mijn ogen uit. Mijn zenuwen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Vol verwachting sta ik met mijn fiets te wachten tot we van de boot af mogen. Een man gebaart dat ik als eerste mag, en ik fiets de weg op. ‘Keep left!’ lees ik meteen. Het voelt bijzonder vreemd om aan de verkeerde kant te fietsen, vooral als ik mijn eerste rotonde op rijd. Gelukkig kom ik heel aan bij mijn Airbnb. Morgen begint de tocht dan toch echt!

De volgende ochtend begin ik al vroeg (ik heb natuurlijk geen oog dicht gedaan) aan de eerste 50 kilometer die gepland staat. Omdat ik mijn bikepacking-trip livestream, heb ik de hele route van te voren uitgestippeld – ik heb namelijk iedere avond een stroompunt nodig om mijn spullen op te laden. De glooiende heuvels van Kent (’the garden of England’) zien er fantastisch uit, maar zijn voor de gemiddelde Nederlandse fietser behoorlijk pittig. Aan het eind van de middag kom ik dan ook uitgeput aan op mijn eerste camping.

Bikepacken en kamperen

Het is natuurlijk belangrijk om tijdens een bikepacking-trip alleen spullen mee te nemen die je écht nodig hebt. Ik heb onder andere een kleine eenpersoonstent, een opblaasbaar matje en kussen en een slaapzak die klein oprolt. Dit kost wat, maar een goede nachtrust is ontzettend belangrijk. Verder heb ik zo weinig mogelijk kleren ingepakt (moeilijk!) en één fietstas is volledig gewijd aan eten en drinken.

Mijn tentstokken zijn nauwelijks tevoorschijn gehaald, of mijn buurman komt kijken. Nieuwsgierig vraagt hij waar ik vandaan kom, waar ik heen ga en waarom ik voor mijn plezier op de fiets zit. Als ik vertel dat ik 400 kilometer ga fietsen snelt hij terug naar zijn camper, en komt hij terug met een dampende kop chocolademelk in een ‘England’-beker.

De eigenaar van de camping komt er bij staan, vraagt wat ik voor avondeten wil en belt een lokaal restaurant. Nog geen half uur later geniet ik van overheerlijke ‘salmon and chips’ waar ik flinke korting op kreeg van de bezorger, want ‘you’ve done enough today. Time to relax’. Ik kan nauwelijks geloven hoe ontzettend vriendelijk iedereen is. Voldaan val ik in slaap. Wat een dag!

Het vervolg van de reis

Wat is fietsen toch een fantastische manier van rondreizen. Ik neem de tijd om alle pracht van Engeland goed in me op te nemen en ik heb me zelden zo vrij gevoeld. Het meest bijzondere vind ik nog wel dat er zo weinig andere fietsers zijn; het land is (nog!) niet ingericht op fietsverkeer. Vaak rijd ik op de weg, of op een soort stoep die wel eens kan doorgaan voor een fietspad. Onveilig voel ik me eigenlijk nooit: automobilisten rijden met voldoende afstand langs me, en bovendien draag ik een helm – met 20 kilo extra op je fiets wel zo fijn.

Ik rij door glooiende landschappen, pittige heuvelachtige gebieden en vlakke weilanden, kampeer tussen de gezinnen met kinderen of als enige op een heel campingveld. Guinness en fish ’n chips staan regelmatig op mijn menu en ik geniet – zelfs als mijn lunch wordt gestolen door een vos. De locals zijn bijzonder vriendelijk en beleefd: bijna iedere fietser die ik tegenkom stapt af om een praatje te maken. Zelfs in Londen (waar de fietspaden trouwens in bijzonder goede staat zijn) leer ik mensen kennen, ieder met een eigen verhaal.

De mooiste rit terug naar Dover

Als ik op de ochtend van mijn laatste dag in Engeland wakker word in het prachtige dorpje Wye, schijnt de zon volop. Sowieso heb ik enorm geluk gehad met het weer: van de twee weken die ik hier doorgebracht heb was slechts één dag wat regenachtig. Ik kleed me aan en maak me klaar voor mijn laatste 40 kilometer, terug naar Dover. Ik kan niet wachten om lekker naar huis te gaan, maar tegelijkertijd kan ik hier nog wel een paar maanden blijven.

Het laatste stuk van de rit is fantastisch. Dwars door een national park met glooiende heuvels en fluitende vogels, terwijl de zon mijn gezicht en handen bruint. De kliffen van Dover doemen op en ik zie de veerboot liggen die me naar huis zal brengen. De laatste kilometer race ik naar beneden, en ik haal een welverdiende cappuccino bij een tentje aan het strand. Voor de laatste keer stop ik mijn livestream, en bedank ik iedereen die onderdeel was van dit fantastische avontuur. Wanneer mag ik weer?

Wil je nog meer reisinspiratie? Lees dan hier het verhaal van Wilar Rijs, die op zijn motor door Vietnam reist.